Меркаваньні

• 9 сакавіка 2020 а 11:11

  Уладзіслаў Гарбацкі

  У тарашкевіцы не абыйсьціся бяз слова “Летува”

  Слова "Летува" і вытворныя ад яго за сваю амаль стагадовую гісторыю ўжываньня ў беларускай мове здабыло ў ёй пэўныя правы грамадзянства, таму не выпадае адмовіцца ад яго ў імя пурыстычных установак. Піша Уладзь Гарбацкі.
• 5 сакавіка 2020 а 13:49

  Інэса Кур'ян

  Менская гарадская легенда: горад-дух паміж дзвюх рэк

  Гіпотэза пра перанясенне Менска з Менкі на Нямігу абапіраецца на вельмі познія рэканструкцыі, распачатыя пасля далучэння беларускіх земляў да Расейскай імперыі. Мікалай Карамзін атаясаміў Нямігу з Нёманам. Мянчук Зарыян Далэнга-Хадакоўскі быў першым, хто ідэнтыфікаваў летапісную Нямігу з безназоўным раўчуком пасярод старога Менску. А што, калі Няміга і ёсць Менкай?
• 26 лютага 2020 а 19:06

  Сяргей Грунтоў

  Кароткія ўводзіны ў антрапалогію беларускіх мужчынскіх шкарпэтак.

  Шкарпэткі – гэта тайныя экраны сэксуальнасці, а ледзьве заўважныя палоскі на іх могуць адпавядаць месцу беларушчыны ў нашым грамадстве. Піша Сяргей Грунтоў.
• 24 лютага 2020 а 19:34

  Юры Пацюпа

  Гарбата ці чай, чайнік ці імбрычак? або Як не стаць Бурыданавым аслом

  Сваё важкае слова ў бурлівай дыскусіі, якая не першы тыдзень ідзе ў сацыяльных сетках, як правільна – «гарбата» ці «чай», «чайнік» ці «імбрычак» і г.д. – прамаўляе Юрась Пацюпа.
• 19 лютага 2020 а 19:02

  Сяргей Запрудскі

  Аб шкодзе папулярызатарскай філалогіі: што капуста – то не гарбата

  Знайшлі мужнасць гаварыць па-беларуску? Знайдзіце мужнасць не слухаць розных самазваных аўтарытэтаў, якія тлумяць вашу галаву. Піша Сяргей Запрудскі.
• 14 лютага 2020 а 16:24

  Васіль Герасімчык

  30% беларускага кантэнту ў тэлеэфіры. Тэлеканалы больш за 10 год парушаюць закон, а дзяржава глядзіць на гэта скрозь пальцы?

  Навіна ад міністэрства інфармацыі, што да канца 2020 года на тэлебачанні павінна быць не менш за 30% беларускага кантэнту, аказваецца не навіна, а паўтарэнне заявы, якую год назад зрабіла тагачасная кіраўніца адміністрацыі прэзідэнта Беларусі Наталля Качанава. Васіль Герасімчык – аб тым, дзе канчаецца інфармацыя і пачынаецца маніпуляцыя.
• 14 лютага 2020 а 14:29

  Віталь Станішэўскі

  Бульбяны дэлірый

  Большасць беларусаў ведае пра сваю краіну і свой народ па данясеннях з “рускага свету”, таму іх уяўленні пра сваю культуру грунтуеца на імпартаваных з Усходу стэрэатыпах. Піша Віталь Станішэўскі.
• 14 лютага 2020 а 13:31

  Сяргей Грунтоў

  Край дзікіх еўрапейцаў, непрымірымых ворагаў працы і цвярозасці

  Расійскі падарожнік 200 гадоў назад назваў беларусаў "дзікімі еўрапейцамі". Трапны, хоць і парадаксальны выраз, у тым ліку таму, што Еўропа застаецца для нас ментальным канструктам, і мы інстынктыўна аддаём перавагу "парадку" і "чысціні", а не свабоде і грамадзянскім вартасцям.
• 7 лютага 2020 а 09:07

  Андрэй Вашкевіч

  Смела надзявайце вышымайку з “мілітарным Кастусём”. ...Калі вы гатовыя ўзяць зброю ў свае рукі

  Зброя у руках – гэта адказнасць. Гэта таксама гатоўнасць забіваць. Ці гатовы ты ўзяць такую адказнасць на сябе, купляючыся на "мілітарны вобраз Кастуся"? Піша Андрэй Вашкевіч.
• 31 студзеня 2020 а 11:49

  Аляксандр Пашкевіч

  Віртуальная палітыка апазіцыйнага гета: эпізод 2020. Пераносім сваіх павукоў у галаве на ўсё грамадства

  Апазіцыйная перадвыбарная кампанія? Ізноў нерэалістычныя пражэкты «народнага галасавання» падчас праймэрыз. Ізноў пераказ тэзаў пра «Устаноўчы сход» і прапаганда праграмы «Свежага ветру». Але гэта не ламае ўладныя сцэнары, а іх ўмацоўвае.